Modlitwa w rodzinie w Wielki Czwartek

Rodzina gromadzi się wokół stołu nakrytego białym obrusem. Na środku stołu kładziemy krzyż (lub obraz Jezusa), egzemplarz Pisma Świętego (zaznaczamy fragment z Ewangelii św. Jana – J 13, 1-15), obok jedną, dużą świecę (na razie zgaszona, zapalimy ją na początku nabożeństwa), obok zapałki. Jeśli w domu są dzieci warto po przeczytaniu Ewangelii i komentarza papieża Franciszka porozmawiać z nimi o usłyszanym słowie. Nabożeństwo prowadzi ojciec rodziny lub inna starsza osoba. Prowadzący ma wydrukowany tekst nabożeństwa (literka „P” – Prowadzący, pozostali członkowie wspólnoty oznaczeni literką „W” – Wierni).

-

1. Słuchanie i rozważanie Słowa. Wszyscy stoją wokół stołu

P: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

P: Światło Chrystusa (zapalenie świecy)

W: Bogu niech będą dzięki

P: Jezu Chryste, Ty powiedziałeś: „Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Moje imię, tam

jestem pośród nich” (Mt 18, 20). Wierzymy, że jesteś tu teraz pośród nas. Jesteś też obecny

w swoim słowie. Daj nam Ducha Świętego, abyśmy z wiarą przyjęli Twoją Ewangelię

i kierowali się nią w codzienności.

Ojcze nasz …

P: Usiądźmy. Gromadzimy się w ten wieczór Wielkiego Czwartku, by razem z całym

Kościołem obchodzić pamiątkę tego dnia, w którym nasz Pan Jezus zasiadł ze swoimi uczniami

do Ostatniej Wieczerzy. Wtedy to umył apostołom nogi, zostawiając nam przykład miłości

wzajemnej i ustanowił dla nas sakrament Eucharystii i kapłaństwa. Z wdzięcznością za te dary

wysłuchajmy fragmentu z Ewangelii św. Jana, który opisuje to wydarzenie.

Wyznaczona wcześniej osoba lub prowadzący czyta z Biblii fragment Ewangelii św. Jana (J 13, 1-15)

P: Teraz posłuchajmy rozważania papieża Franciszka:

Wysłuchaliśmy tego, co Jezus uczynił podczas Ostatniej Wieczerzy. Jest to gest pożegnania, jest

jakby dziedzictwem, które nam zostawia. On jest Bogiem, a stał się sługą, naszym służącym.

I takie jest to dziedzictwo: również wy macie być sługami dla siebie nawzajem. A On poszedł tą

drogą z miłości: także wy macie miłować się wzajemnie i służyć sobie w miłości. Oto spuścizna,

którą pozostawił nam Jezus.

I ten gest umycia nóg ma wymowę symboliczną – wykonywali go niewolnicy, słudzy

współbiesiadnikom, ludziom, którzy zasiadali do obiadu czy kolacji, gdyż wszystkie drogi były

wówczas ziemne, toteż gdy ludzie przychodzili do domu, trzeba było je umyć. I Jezus wykonuje

gest, robi coś, co było zadaniem niewolnika, sługi i to pozostawia nam jako swoją spuściznę.

My mamy być sługami dla siebie nawzajem.

(Franciszek, fragment homilii podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, 17.04.2014 r.)

Jeśli chcemy i mamy czas, można teraz przez chwilę porozmawiać na temat usłyszanego słowa,

zwłaszcza z dziećmi. Można pytać dzieci, co zapamiętały z czytań, wyjaśnić krótko, co dziś

świętujemy, czego nas uczy Jezus. Dorośli też mogą się podzielić.

-

2. Modlitwa powszechna

P: Powstańmy. Odpowiadając na wysłuchane przed chwilą Boże Słowo zanośmy nasze

modlitwy do Ojca w niebie:

P: Powierzamy Ci, Panie Twój Kościół. Niech w tym trudnym czasie będzie dla świata znakiem

jedności i miłości. Ciebie prosimy …

W: Wysłuchaj nas Panie

P: Powierzamy Ci, Panie papieża Franciszka, biskupów, szczególnie biskupa Romana, naszych

księży. Niech cieszą się Twoją bliskością i życzliwością ludzi. Ciebie prosimy …

W: Wysłuchaj nas Panie

P: Powierzamy Ci, Panie chorych, zarażonych koronawirusem oraz wszystkich, którzy im

pomagają i leczą. Błogosław ich, przywróć im pokój serca i zdrowie. Ciebie prosimy …

W: Wysłuchaj nas Panie

P: Powierzamy Ci, Panie wszystkich młodych. Niech odważnie idą za Tobą i otwartym sercem

odpowiadają na powołanie, szczególnie do kapłaństwa. Ciebie prosimy …

W: Wysłuchaj nas Panie

P: Powierzamy Ci, Panie wszystkich zmarłych, także na skutek epidemii. Niech oglądają Twoje

oblicze w niebie. Ciebie prosimy …

W: Wysłuchaj nas Panie

P: Powierzamy Ci, Panie nas samych. Daj nam swego Ducha, byśmy wzajemnie się miłowali

tak, jak Ty nas umiłowałeś. Ciebie prosimy …

W: Wysłuchaj nas Panie

Można dodać własne intencje i wypowiedzieć je teraz głośno

P: Wysłuchaj Ojcze naszych próśb, które zanosimy do Ciebie przez Chrystusa Pana naszego.

Amen

P: Przebaczając sobie wzajemne urazy, które może były między nami, przekażmy sobie znak

pokoju. Przekazujemy sobie w rodzinie znak pokoju

-

3. Przyjęcie duchowo Komunii Św.

P: Ponieważ nie możemy być dzisiaj na Mszy Św. i przyjąć Jezusa pod postacią chleba, dlatego

przyjmiemy Go teraz duchowo. Św. Teresa od Jezusa pisała: „Kiedy nie przystępujecie do

komunii i nie uczestniczycie we Mszy Św., najbardziej korzystną rzeczą jest praktyka komunii

duchowej … Dzięki niej obficie jesteście naznaczeni miłością naszego Pana”. Na znak skruchy

za nasze grzechy i adoracji uklęknijmy.

P: Otwórzmy swoje serca przed Jezusem, tak jakby On był tu teraz obecny w Najświętszym

Sakramencie. Wołajmy wspólnie:

W: Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata zmiłuj się nad nami

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata obdarz nas pokojem

P: Niech każdy w swoim sercu wzbudzi pragnienie przyjęcia Jezusa w Komunii Św. Możemy

w ciszy naszego serca mówić teraz: Przyjdź Panie Jezu (chwilka ciszy)

Módlmy się wspólnie:

P: Jezu mój! wierzę, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie.

Miłuję Cię nade wszystko i pragnę Cię posiadać w duszy mojej.

Ponieważ teraz nie mogę Cię przyjąć sakramentalnie,

przyjdź przynajmniej duchowo do serca mojego.

Obejmuję Cię jakobyś już do mnie przyszedł

i cały z Tobą się łączę,

nie dozwól, abym się miał oddalić od Ciebie.

(Św. Alfons Liguori, Nawiedzenia Przenajświętszego Sakramentu, Lublin 2002, s. 13-14)

P: Powstańmy i dziękujmy Bogu za każde dobro. Po każdym wezwaniu będziemy powtarzać:

Dziękujemy Ci, Panie

P: Dziękujemy Ci, Panie, że w Eucharystii zawsze jesteś z nami. W: Dziękujemy Ci, Panie

P: Dziękujemy Ci, Panie, że jest w nas tęsknota za pełnym uczestnictwem we Mszy Św.

P: Dziękujemy Ci, Panie za kapłanów, którzy sprawują dla nas sakramenty i głoszą Twoje

słowo

P: Dziękujemy Ci, Panie za sakrament małżeństwa, naszą rodzinę, wspólnotę

P: Dziękujemy Ci, Panie, że dajesz nam siłę do przetrwania tych trudnych dni

P: Dziękujemy Ci, Panie za lekarzy, pielęgniarki i wszystkich, którzy teraz służą chorym

P: Powierzmy się opiece Maryi – naszej Matki: Zdrowaś Maryjo …

P: W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen

Każdy na sobie czyni znak krzyża, rodzice mogą teraz pobłogosławić swoje dzieci robiąc im na czole krzyżyk

Opracowanie: Ks. Szczepan Kobielus