Standardy ochrony dzieci w parafii Zesłania Ducha Świętego w Kozach cz. 2

Kategoria: Aktualności, Z życia parafii

STWORZENIE I ZACHOWANIE BEZPIECZNEGO
ŚRODOWISKA W PARAFII
-
1. W parafii Zesłania Ducha Świętego w Kozach został opracowany i
wprowadzony w życie wewnętrzny dokument, w którym zawarta jest polityka
ochrony przebywających tam dzieci i osób dorosłych zgodnie z obowiązującymi
standardami wyznaczonymi zarówno przez dokumenty państwowe (Ustawę o
zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz innych ustaw z dn. 28 lipca
2023 r. – tzw „Ustawa Kamilka”), jak i wskazania wynikające z Wytycznych
Kościoła katolickiego w Polsce.
2. Polityka ochrony dotyczy szczegółowych zasad bezpieczeństwa i sposobów ochrony
przebywających tam dzieci i bezbronnych dorosłych, czyli:
 rekrutacji personelu i osób zaangażowanych duszpastersko w parafii;
 bezpiecznych relacji pomiędzy dorosłymi zatrudnionymi i pomagającymi
duszpastersko w parafii a dziećmi i bezbronnymi dorosłymi;
 bezpiecznych relacji pomiędzy rówieśnikami;
 bezpiecznego korzystania z Internetu i mediów elektronicznych;
 zasady ochrony wizerunku i danych osobowych;
 sposobu reagowania w parafii na przypadki podejrzenia, że dziecko doświadcza
przemocy fizycznej, psychicznej czy seksualnej i zasad prowadzenia rejestru
interwencji;
 pomocy osobom pokrzywdzonym.
3. Standardy ochrony są dostępne w parafii i podane do publicznej wiadomości (na stronie
internetowej).
-
WERYFIKACJA, DELEGOWANIE I EDUKACJA
KAPŁANÓW, OSÓB KONSEKROWANYCH I
ŚWIECKICH PRACUJĄCYCH Z DZIEĆMI I Z
OSOBAMI BEZBRONNYMI W PARAFII
-
1. Obowiązki proboszcza;
 do obowiązków proboszcza/administratora należy wdrażanie w życie standardów
ochrony przed przemocą;
 każdej osobie zaangażowanej w parafii i mającej kontakt z dziećmi w obszarze
związanym z wychowaniem, edukacją, wypoczynkiem, leczeniem, świadczeniem
porad psychologicznych, rozwojem duchowym, uprawianiem sportu lub realizacją
innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką nad dziećmi
proboszcz/administrator uzyskuje dane z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle
Seksualnym (https://arch-bip.ms.gov. pl/pl/rejestry-i-ewidencje/rejestr-sprawcow-
przestepstw-na-tle-seksualnym/);
 dodatkowo, przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby
do działalności (np. wolontariackiej) związanej z wychowaniem, edukacją,
wypoczynkiem, świadczeniem porad psychologicznych, rozwojem duchowym,
uprawianiem sportu lub realizacją innych zainteresowań przez dzieci, lub z opieką
nad nimi proboszcz/administrator ma obowiązek uzyskania od tej osoby informacji
z Krajowego Rejestru Karnego w zakresie przestępstw określonych w rozdz. XIX
k.k. (przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu) i XXV k.k. (przestępstwa przeciwko
wolności seksualnej i obyczajowości) oraz w zakresie art. 189a k.k. (handel
ludźmi), art. 207 k.k. (znęcanie się nad osobą najbliższą lub pozostającą w
stosunku zależności) oraz przestępstw z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.;
 jeżeli parafia zatrudnia firmy z zewnątrz lub udostępnia im pomieszczenia,
właściciel firmy musi przedstawić proboszczowi/administratorowi oświadczenie o
sprawdzeniu swoich pracowników, którzy wejdą na teren parafii i będą mogli mieć
kontakt z dziećmi, w Rejestrze Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym;
 proboszcz/administrator parafii powołuje Zespół ds. Prewencji. W jego skład
wchodzą: osoba odpowiedzialna za standardy ochrony dzieci, osoba zaufana
oraz osoba odpowiedzialna za interwencję.
-
Osoba odpowiedzialna za standardy troszczy się o to, aby standardy były w parafii znane,
wdrażane i przestrzegane. Każda odrębna grupa parafialna, np. ministranci, może wyznaczyć
własną taką osobę.
Osoba zaufana powołana jest do przyjmowania zgłoszeń w przypadku naruszenia standardów
lub zaistnienia incydentów przemocy. Musi to być osoba faktycznie budząca zaufanie,
odpowiednio przygotowana oraz posiadająca tzw. kompetencje miękkie, predysponujące ją do
kontaktu z osobami skrzywdzonymi. Nie może ona na własną rękę podejmować działań
służących wyjaśnieniu podejrzeń i zarzutów lub weryfikacji zgłaszanych faktów. Współpracuje
ściśle z osobą odpowiedzialną za interwencję. Osoby te zobowiązane są do zachowania
poufności.
Osobą odpowiedzialną za interwencję w przypadku podejrzenia lub zaistnienia przemocy
może być proboszcz/administrator parafii, lub osoba delegowana do tego zadania posiadajaca
odpowiednie kompetencje.
Osoby powyższe tworzą wraz z proboszczem/administratorem Zespół ds. Prewencji i ściśle z
sobą współpracują. Wskazane jest, aby były to świeckie osoby cieszące się zaufaniem,
odpowiednio przeszkolone i kompetentne, które będą wiedziały, jakie działania w danej sytuacji
są stosowne i konieczne. Nie mogą to być osoby uwikłane w lojalność środowiskową lub w
konflikcie interesów. W sytuacji, gdy nie ma możliwości powołania całego zespołu, należy
powołać przynajmniej jedną osobę, która będzie łączyła powyższe funkcje.
Zespół ten współpracuje również z osobami odpowiedzialnymi w diecezji za prewencję oraz z
delegatem ds. ochrony dzieci i młodzieży.
 Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy musi być
dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio
zaangażowane w daną aktywność (zazwyczaj osoba zaufana oraz/lub osoba
odpowiedzialna za interwencję), ale za bezpieczne przechowywanie notatek
odpowiedzialny jest proboszcz. Rejestr prowadzi się zgodnie z zasadami ochrony
danych wrażliwych. Notatką taką posługujemy się w działaniach interwencyjnych (np.
przy zgłoszeniu do prokuratury).
-
2. Obowiązki duszpasterzy dzieci;
 duszpasterze dzieci powinni: czuwać nad własną dojrzałością emocjonalną,
psychiczną, duchową;
 starać się o dobór żywo wierzących, rzetelnych, zweryfikowanych i odpowiednio
przeszkolonych osób do pełnienia funkcji animatorów, wychowawców itd.;
 wspierać dzieci w ich rozwoju ku dojrzałości;
 dbać o respektowanie zasad kultury (wobec dzieci i między nimi);
 czuwać nad równym traktowaniem wszystkich dzieci, uwzględnieniem ich
szczególnych potrzeb i osobistych uwarunkowań;
 dbać o przestrzeganie prawa do nienaruszalności cielesnej i prywatności;
 organizować działania duszpasterskie w miejscach bezpiecznych;
 utrzymywać możliwie żywy i transparentny kontakt z rodzicami dzieci;
 dbać o przestrzeganie zasad prywatności i ochrony wizerunku oraz danych
osobowych dzieci.
-
3. Zakres szkoleń w temacie ochrony dzieci i osób bezbronnych oraz kto je
prowadzi.
Wszyscy pracownicy i wolontariusze w parafii otrzymują potrzebną im wiedzę o
standardach przyjętych i obowiązujących w parafii – kodeksie zachowań, procedurach
związanych z interwencją i zgłoszeniem.
Pracownicy i wolontariusze pełniący funkcje wychowawcze lub formacyjne dodatkowo
otrzymują potrzebną wiedzę dotyczącą:
 rodzajów przemocy (w tym przemocy rówieśniczej);
 rozpoznawania oznak przemocy (w tym wykorzystania seksualnego);
 strategii działania sprawców przemocy (w tym przemocy seksualnej);
 rozmowy z dzieckiem/nastolatkiem/osobą bezbronną na temat krzywdy;
 rozmowy z dorosłymi (gdy ktoś pracuje z grupą dorosłych) dotyczącą przemocy;
 zagrożeń i ochrony przed szkodliwymi treściami w Internecie;
 innych zaleceń obowiązujących w danej placówce/miejscu duszpasterskim.
-
SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIA
-
 W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła
lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania lub/ oraz do
delegata właściwej instytucji kościelnej.
 Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w parafii
bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w zależności od
tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą osobą rozmowę
i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy duszpasterskiej.
 Jeżeli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego
rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
 Jeżeli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy
niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
 Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i
delegatem diecezjalnym i/lub zakonnym.
 Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie, gdyż
jest działaniem prewencyjnym.
 Jeżeli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii dowie
się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek
zastosowania się do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym, że każdy, kto dowie się o
popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić o
tym prokuratora lub policję.
-
ZAPEWNIENIE OPIEKI I WSPARCIA OSOBOM SKRZYWDZONYM
-
 Każda osoba, która mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, winna zostać
przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.
 Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z
której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
 W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą
zaangażowaną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie
skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o
krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby
poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.
 Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede wszystkim
na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i zaufania do
Kościoła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym duszpasterzem ds.
pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.
 Jeżeli osoba skrzywdzona należała do jakiejś grupy parafialnej, również inni uczestnicy
tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie psychologiczną.
 Jeżeli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc powinna otrzymać również jego rodzina.
 Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło,
oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego
imienia osoby skrzywdzonej.
 Jeżeli i zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym i/lub
kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami
zawartymi w Wytycznych KEP.
 Jeżeli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba
zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.
 Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby
skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.
-
SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z OSKARŻONYMI O
WYKORZYSTANIE SEKSUALNE I PRZEMOC
-
 Do parafii mogą należeć osoby, które są oskarżone o różne przestępstwa bądź mają
wyrok w zawieszeniu, lub też wróciły do środowiska po odbytym wyroku. Nie powinny
one pracować z dziećmi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.
 W sytuacji, gdy podejrzanym lub oskarżonym jest dziecko, należy współpracować z
jego rodzicami lub opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i
potrzebne. Ich również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.
 W sytuacji, gdy osobą podejrzaną lub oskarżoną jest kapłan lub osoba konsekrowana,
należy zastosować się do wskazań uzyskanych od biskupa miejsca lub przełożonych.
W sytuacji, gdy podejrzenie lub oskarżenie dotyczy proboszcza, osoba odpowiedzialna
w parafii za interwencję zgłasza sprawę bezpośrednio do diecezjalnego lub zakonnego
delegata ds. ochrony dzieci i młodzieży. Wobec takiej osoby powzięte zostają kroki
przewidziane przez Wytyczne KEP.
 Gdy osobą podejrzaną lub oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz
parafialny, należy odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy związanej z kontaktem z
dziećmi na czas wyjaśnienia sprawy lub do czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją
stosowną opieką (psychologiczną, duszpasterską).
 W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać o
zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
 W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną potwierdzone,
a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im informację o
niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub delegata.
-
ZASADY CHRONIĄCE W OBSZARZE PARAFIALNYM
-
1. Zasady chroniące dotyczące dzieci (granice zachowań);
Dzieckiem jest osoba, która nie ukończyła 18. roku życia. Dziecko, rozwijając się, konstytuuje
siebie jako osobę. Potrzebuje do tego opieki, troski, serdeczności, kształcenia i wychowania.
Dzieje się to w rodzinie, ale również poprzez relacje z autorytetami oraz wartościami
przekazywanymi w środowisku rówieśniczym i wychowawczym. Wszelkie oddziaływanie
wychowawcze zawsze musi się dokonywać z poszanowaniem woli rodziców bądź prawnych
opiekunów.
Wprawdzie niemożliwe jest stworzenie wyczerpującej listy zachowań niepożądanych, ani też
wskazanie precyzyjnych granic wszystkich zachowań, należy jednak kierować się poniższymi
wskazówkami oraz roztropnością i wrażliwością ewangeliczną. Zasady te dotyczą nie tylko
relacji dorosły – dziecko, ale również relacji pomiędzy dziećmi.
2. Zasady chroniące w kontakcie bezpośrednim;
 Wszystkie spotkania z dziećmi na terenie parafii powinny być organizowane w
miejscach oficjalnych, ogólnodostępnych i do tego przygotowanych.
 Nie można przebywać z dzieckiem sam na sam w warunkach odizolowanych. Jeżeli
dobro dziecka wymaga indywidualnego spotkania, nie może się ono odbywać w
sekrecie (zalecane powiadomienie rodziców lub przełożonego) i w warunkach
odizolowanych. Osoba przeprowadzająca spotkanie powinna zatroszczyć się o
transparentność (np. przeszklone lub uchylone drzwi pomieszczenia, które nie mogą
być zamknięte na klucz, obecność innych osób w bezpośrednim pobliżu,
powiadomienie innych osób o spotkaniu itp.). Indywidualnych spotkań z dziećmi nie
wolno w nieroztropny sposób mnożyć ani przedłużać. Spotkania takie nie powinny
odbywać się w późnych godzinach wieczornych (po godz. 20.00 lub nocą).
 Dzieci nie mogą przebywać w parafialnych pomieszczeniach mieszkalnych bez opieki
rodzica lub opiekuna prawnego. Nie powinny też towarzyszyć duszpasterzom w
miejscach lub w sprawach niezwiązanych ze sprawowaniem posługi lub formacją.
 Dzieci powinny zawsze pozostawać pod opieką osoby dorosłej. Podczas pełnienia
funkcji wychowawczych opiekunowie nie mogą pozostawać pod wpływem alkoholu lub
substancji psychoaktywnych ani przyjmować ich w obecności dzieci.
 Dzieci na terenie parafii nie mogą przebywać pod wyłączną opieką innego dziecka,
chyba że inaczej stanowią regulaminy religijnych ruchów duszpasterstwa
pozaparafialnego, np. Ruchu Światło-Życie, KSM, w tym wypadku stosuje się standardy
opracowane przez te grupy. Osoby te powinny być odpowiednio uformowane,
przygotowane i pełnić posługę pod okiem dorosłych.
 Jeśli spotkania formacyjne, np. przygotowanie do bierzmowania, odbywają się w
domach wybranych rodzin, również muszą być przeprowadzane w grupie, nigdy
indywidualnie.
 Zakazuje się przewożenia dzieci prywatnymi samochodami, zwłaszcza w pojedynkę,
bez wiedzy i wyraźnej zgody rodziców lub opiekunów prawnych.
 Niestosowne jest skracanie dystansu przez przechodzenie na „ty” osoby dorosłej z
dzieckiem.
 W prywatne życie dziecka wolno ingerować tylko w takim wymiarze, w jakim wymaga
tego konkretny problem.
 W przypadku konieczności podjęcia rozmów na temat seksualności należy wykazać się
delikatnością i roztropnie rozeznać, czy takiej rozmowy nie powinien przeprowadzić
specjalista.
 W obecności dzieci nie wolno wypowiadać treści i żartów o podtekście seksualnym.
Zabronione jest prezentowanie dzieciom treści obscenicznych, erotycznych,
pornograficznych lub mających podtekst seksualny, zawierających sceny brutalnej
przemocy bądź nieodpowiednich do wieku i wrażliwości odbiorców w jakikolwiek sposób
i za pomocą jakiegokolwiek urządzenia.
 Niedozwolone jest stosowanie przemocy fizycznej oraz psychicznej, takiej jak:
poniżanie, upokarzanie, ośmieszanie, dokuczanie, szykanowane, znęcanie się itp.,
zarówno w bezpośrednich kontaktach, jak i za pośrednictwem mediów
społecznościowych.
 Niedopuszczalne są wszelkiego rodzaju nadużycia duchowe (w obszarze spowiedzi,
poradnictwa itp.).
 Każdy przypadek przemocy fizycznej, psychicznej (emocjonalnej) czy seksualnej
pomiędzy dziećmi wymaga natychmiastowej reakcji ze strony opiekunów.
 Nie wolno dotykać dzieci wbrew ich woli ani w sposób nieadekwatny do relacji
duszpasterskich lub wychowawczych.
3. Zachowania niedozwolone:
 wszelkie formy okazywania niechcianej czułości;
 dotykanie piersi, pośladków, genitaliów i ich okolic (choćby przez bieliznę lub odzież);
 pocałunki;
 mocne i zamykające uściski, uniemożliwiające przerwanie kontaktu;
 klepanie po pośladkach, udach, kolanach, głowie; łaskotanie lub mocowanie się w
dużej bliskości cielesnej;
 masaże;
 sadzanie na kolanach;
 kładzenie się lub spanie obok;
 ocieranie się;
 seksualizacja i seksizm;
 różne formy poniżania oraz mobbing;
 używanie wulgaryzmów.
 zabrania się częstowania dzieci tytoniem, alkoholem i innymi substancjami
psychoaktywnymi, posiadania środków niedozwolonych przez prawo. Nie wolno
również tolerować ich posiadania oraz zażywania przez dzieci.
4. Zachowania właściwe w naszym kręgu kulturowym:
 uścisk dłoni lub delikatne objęcie, przytulenie, pocałunki w policzek;
 delikatne poklepanie po ramionach lub plecach jako wyraz akceptacji wsparcia,
pocieszenia;
 dotyk ramion, rąk czy barku jako wyraz bliskości;
 trzymanie się za ręce w czasie np. zabawy lub dla uspokojenia wzburzenia
emocjonalnego;
 trzymanie za ręce dzieci w czasie spaceru;
 siadanie w pobliżu małych dzieci;
 podnoszenie lub trzymanie na rękach dzieci do ok. 3. roku życia;
 przytulanie i branie na kolana małych dzieci za zgodą ich rodziców i najlepiej w ich
obecności;
 dzieciom nie wolno robić zdjęć lub filmować bez ich zgody. Nie wolno upubliczniać
zdjęć, filmów z udziałem dzieci bez pisemnej zgody ich rodziców lub opiekunów
prawnych, z wyjątkiem zdjęć dużych grup w miejscach publicznych w związku z
informowaniem o wydarzeniach.
5. Zasady ochrony dotyczące wyjazdów;
Obowiązuje zasada pełnej transparentności w organizowaniu spotkań z dziećmi. Na
początku roku formacyjnego w parafii należy:
 zapoznać rodziców lub opiekunów prawnych dzieci z harmonogramem
prowadzonych spotkań;
 zadbać o wyrażenie przez nich zgody w formie pisemnej na udział w spotkaniach;
 ustalić zasady odbioru dzieci;
 ustalić zasady komunikacji elektronicznej z dziećmi;
 wszystkie formy zorganizowanego czasu, a w sposób szczególny wypoczynku dzieci
powinny być realizowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa;
 na wyjazdy grupowe należy uzyskać pisemną zgodę rodziców lub opiekunów
prawnych, po uprzednim zapoznaniu ich z ramowym planem działania i zasadami
jego organizacji (regulaminem). Podczas wyjazdu rodzice lub opiekunowie prawni
mają prawo do kontaktu ze swoim dzieckiem oraz z jego opiekunem;
 podczas wyjazdów parafialnych opiekunowie nie powinni nocować w tym samym
pomieszczeniu co podopieczni. W sytuacji szczególnej, wymagającej od opiekuna
pozostania w nocy w pomieszczeniu z wychowankiem, powinien on o tym fakcie
zawiadomić inną osobę dorosłą, kierownika wyjazdu oraz, jeśli to możliwe, rodzica
lub opiekuna prawnego wychowanka. Jeśli wyjazd przewiduje noclegi zbiorowe,
organizator zawiera informację na ten temat w regulaminie. Szczególnie zadbać
należy o ochronę dzieci w toaletach, łazienkach, przebieralniach czy szatniach.
6. Zasady ochrony dotyczące kontaktów przez media oraz udostępniania z Internetu;
 Dając możliwość dostępu dzieciom do Internetu parafia wdraża środki
bezpieczeństwa uniemożliwiające dostęp do treści stanowiących zagrożenie dla ich
prawidłowego rozwoju.
 Na urządzeniach umożliwiających dostęp do Internetu powinno być zainstalowane i
aktualizowane oprogramowanie filtrujące treści, zaś korzystanie z Internetu powinno
być monitorowane przez wyznaczoną osobę przynajmniej w sposób umożliwiający
ustalenie, kto, kiedy i z jakich treści korzystał (np. indywidualne konta dla wszystkich
użytkowników).
 Szczegółowe zasady korzystania z Internetu powinny być zawarte w stosownym
regulaminie
7. Zasady chroniące dotyczące wszystkich, również dorosłych;
 Sakrament pokuty i pojednania, a także spotkania związane z towarzyszeniem
duchowym powinny odbywać się w miejscach do tego wyznaczonych (konfesjonał lub
miejsce osobne, ale widoczne). Jeśli nie można zachować tej zasady (np. w czasie
wakacji, pielgrzymki czy przy spowiedzi osoby chorej czy z niepełnosprawnością),
należy zadbać o to, by spowiednik i penitent byli dostępni (drzwi pomieszczenia nie
mogą być zamknięte na klucz) lub widoczni dla innych osób (np. przeszklenia w
drzwiach, uchylone drzwi do pomieszczenia). Niedopuszczalne jest spowiadanie lub
tzw. rozmowy duchowe w pokojach prywatnych.
 Podczas Mszy świętych o uzdrowienie połączonych z modlitwą wstawienniczą należy
zadbać o to, aby modlitwa taka odbywała się przy głównym ołtarzu, w miejscach
godnych, widocznych, centralnych, a nie w różnych „zaułkach”, przyciemnionych
pomieszczeniach itp.
 Zaleca się, aby odwiedziny chorych (dotyczy księży oraz szafarzy i wolontariuszy)
odbywały się w obecności osoby trzeciej (kogoś z rodziny, z sąsiedztwa, osoby
posługującej w parafii).
 Do udziału w wizytach duszpasterskich (kolęda) należy zapraszać tylko takie osoby
(służba liturgiczną, organista, zakrystianin, kościelny), które wykazują się
odpowiednią dojrzałością np. w obszarze zachowania dyskrecji.
-
SPOSÓB REAGOWANIA NA OSKARŻENIA LUB NIEWŁAŚCIWE ZACHOWANIA
-
 W przypadkach przemocy fizycznej bądź seksualnej, gdy sprawcą jest osoba dorosła
lub dziecko, należy zgłosić ten fakt zgodnie z prawem do organów ścigania. Jeżeli
przemocy dopuściła się osoba duchowna to dodatkowo należy zgłosić to do delegata
diecezjalnego.
 Gdy sprawa dotyczy niewłaściwego zachowania osób świeckich zatrudnionych w
parafii bądź wolontariuszy, sprawę należy zbadać i podjąć adekwatne kroki w
zależności od tego, czego dotyczyło to zachowanie. Każdorazowo należy podjąć z tą
osobą rozmowę i jeśli zajdzie taka potrzeba, to okresowo lub stale wycofać ją z pracy
duszpasterskiej.
 Jeśli niewłaściwe zachowanie dotyczy dziecka, należy o tym zawiadomić jego
rodziców i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
 Jeśli sprawa dotyczy niewłaściwych zachowań dzieci wobec siebie nawzajem, należy
niezwłocznie zawiadomić rodziców dzieci i wraz z nimi podjąć odpowiednie działania.
 Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń współpracuje z proboszczem i
delegatem diecezjalnym.
 Każda informacja o niewłaściwym zachowaniu powinna być traktowana poważnie,
gdyż jest działaniem prewencyjnym.
 Jeśli jakakolwiek osoba dorosła zaangażowana w pracę duszpasterską w parafii
dowie się od dziecka, że doświadcza ono przemocy, automatycznie ma obowiązek
zastosowania się do art. 304 k.p.k. mówiącego o tym, że każdy, kto dowie się o
popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu, ma społeczny obowiązek zawiadomić
o tym prokuratora lub policję.
 Wszelka działalność dotycząca ochrony oraz interwencji i pomocy jest
dokumentowana. Wpisów w rejestrze zdarzeń dokonują osoby bezpośrednio
zaangażowane w daną aktywność (zazwyczaj osoba zaufana oraz/lub osoba
odpowiedzialna za interwencję). Za bezpieczne przechowywanie notatek
odpowiedzialny jest proboszcz (administrator). Rejestr (Załącznik 3) prowadzi się
zgodnie z zasadami ochrony danych wrażliwych. Notatką taką posługujemy się w
działaniach interwencyjnych (np. przy zgłoszeniu do prokuratury).
-
POMOC OSOBOM SKRZYWDZONYM
-
 Każda osoba, która mówi o doświadczanej przez siebie krzywdzie, winna zostać
przyjęta z szacunkiem i uważnie wysłuchana.
 Osoba skrzywdzona powinna otrzymać informację o możliwych formach pomocy, z
której może skorzystać na terenie parafii lub poza nią.
 W sytuacji, gdy osoba wskazana jako sprawca jest kapłanem lub inną osobą
zaangażowaną w parafii, należy jak najszybciej zapewnić bezpieczeństwo osobie
skrzywdzonej (np. przez niedopuszczanie do niej osoby wskazanej lub podejrzanej o
krzywdę). Następnie należy jej udzielić pomocy, jakiej potrzebuje. Osoby
poszkodowane nie powinny być obarczane kosztami udzielanej im pomocy.
 Troska duszpasterska wobec osoby skrzywdzonej i jej bliskich polega przede
wszystkim na życzliwym wysłuchaniu i pomocy w odbudowaniu jej więzi z Bogiem i
zaufania do Kościoła. Organizowana jest w porozumieniu z diecezjalnym
duszpasterzem ds. pomocy duchowej osobom skrzywdzonym.
 Jeśli osoba skrzywdzona należała do jakiejś grupy parafialnej, również inni
uczestnicy tej grupy powinni otrzymać pomoc duszpasterską i ewentualnie
psychologiczną.
 Jeśli osobą skrzywdzoną jest dziecko, pomoc powinna otrzymać również jego
rodzina.
 Parafianie powinni być we właściwy sposób poinformowani o tym, co się wydarzyło,
oraz otrzymać stosowną pomoc. Należy przy tym zachować zasadę ochrony dobrego
imienia osoby skrzywdzonej.
 Jeśli zgłoszenie dotyczy przestępstwa określonego w prawie karnym i/lub
kanonicznym, osoba przyjmująca zgłoszenie postępuje zgodnie z procedurami
zawartymi w Wytycznych KEP.
 Jeśli zgłoszenie dotyczy innej krzywdy czy niewłaściwego zachowania, osoba
zgłaszająca otrzymuje informację o podjętych w sprawie krokach.
 Wszelkie działania i uzyskane informacje objęte są zasadą poufności, ale osoby
skrzywdzonej nie wolno zobowiązywać do zachowania tajemnicy.
-
SPOSÓB POSTĘPOWANIA Z OSKARŻONYMI O PRZEMOC
-
 Do parafii mogą należeć osoby, które są oskarżone o różne przestępstwa bądź mają
wyrok w zawieszeniu, lub też wróciły do środowiska po odbytym wyroku. Nie powinny
one pracować z dziećmi, natomiast powinny zostać objęte pomocą duszpasterską.
 W sytuacji, gdy oskarżonym jest dziecko, należy współpracować z jego rodzicami lub
opiekunami prawnymi w takim zakresie, w jakim jest to możliwe i potrzebne. Ich
również dobrze jest otoczyć opieką duszpasterską.
 W sytuacji, gdy osobą oskarżoną jest kapłan lub osoba konsekrowana, należy
zastosować się do wskazań uzyskanych od biskupa miejsca lub przełożonych.
Wobec takiej osoby powzięte zostają kroki przewidziane przez Wytyczne KEP.
 Gdy osobą oskarżoną jest świecki pracownik lub wolontariusz parafialny, należy
odsunąć taką osobę od podejmowanej pracy na czas wyjaśnienia sprawy lub do
czasu decyzji prokuratury oraz objąć ją opieką duszpasterską.
 W procesie wyjaśniania sprawy oraz w podawaniu informacji należy również zadbać
o zachowanie ochrony dobrego imienia domniemanego sprawcy.
 W przypadku zaistnienia fałszywego oskarżenia, jeśli zarzuty nie zostaną
potwierdzone, a oskarżenie znane było osobom postronnym, należy przekazać im
informację o niewinności oskarżonego w formie komunikatu biskupa miejsca lub
delegata.
-
ZAPEWNIENIE JAKOŚCI I CIĄGŁOŚCI DZIAŁAŃ W ZAKRESIE PREWENCJI
-
 Dokument zawierający standardy ochrony dzieci i osób bezbronnych w parafii
aktualizowany jest co dwa lata.
 Ewaluacja dokumentu dokonywana jest przez osobę odpowiedzialną za prewencję
we współpracy z proboszczem/administratorem i osobami wyznaczonymi przez
proboszcza, a następnie konsultowana z osobami zaangażowanymi w
duszpasterstwo parafialne. Następnie jest zatwierdzana przez osobę odpowiedzialną
w diecezji za prewencję.
-
Osobą zaufania w parafii jest:  Pani Grażyna Leśniak
grazyna.lesniak@pomagamy.com.pl
25 sierpnia 2024